Sea of Thieves ardından sanırım biraz rolümden çıkmam gerekiyor. O duvarı yine yıkıyoruz yani. A Way Out, aslında başlarda pek ilgimi çekmemiş olan bir video oyunu idi. Ben tekli oyuncu temelli video oyunlarından hoşlanıyorum ve bu yüzden eşli oyuncu temelli, hatta eşli oyuncunun zorunlu olduğu bir video oyunu, bana nasıl sıcak gelebilir ki? Fakat geldi işte. Oyun çıkmadan birkaç hafta önce nedense bir anda oynamak istedim bu yapıtı. İşte şimdi de incelemesini yazıyorum. Dilerseniz A Way Out inceleme yazıma hemen başlayayım.
Hapishaneden kaçmaya başlıyoruz.
A Way Out, aslında tanıdık bir hikaye anlatım özelliğini kullanıyor. Oyunun iki ana karakteri de bir helikopterin içerisinde seyahat ediyor ve bu sırada da kendi aralarında muhabbet ediyorlar. Bu muhabbet tabii ki yaşadıkları maceralar ile alakalı. İşte oyuncular da zamanı geldikçe geçmişe dönüyor ve o maceraları oynuyor. Ben oyunu yerel eşli oyuncu olarak denedim. Yani internet üzerinden bir eş bulmadım, direkt yanımdaki arkadaşım ile oyunu deneyimledim. İnternetten birini bulunca nasıl oluyor, bilmiyorum ama yan yana oyunu oynarken, ekran ikiye bölünüyor. Bu durum beni rahatsız eder diye düşünmüştüm ama kesinlikle rahatsız olmadım.
Rahatsız olmadığım bir başka konu ise, oyunun çoklu oyuncu temelli olması idi. En başta dedim ya, ben tek başıma bir oyunu deneyimlemekten hoşlanıyorum. Buna karşılık, A Way Out oyununu deneyimlerken çok eğlendim. Hatta zamanın nasıl geçtiğini bile anlamadım desem, yeridir. Tabii bu oyunda eğlenebilmek için biraz çizginizi bozmanız gerekiyor. Eğer oyunu çok ciddi bir şekilde oynarsanız, tahmin ettiğiniz kadar eğlenemeyebilirsiniz. Biraz çocukça, biraz farklı olmanız gerekiyor tamamen eğlenebilmek için.
Kaçtık ama macera peşimizi bizi bırakmıyor.
Oyunun genelinde, sürekli olarak bir macera yaşıyorsunuz. Yani, arada sırada soluklanabileceğiniz noktalar da var ama genelde hep bir macera bizi buluyor. Bu maceralardan bazılarında da araba ve silah kullanıyoruz. Oyuna şöyle bir baktığım zaman, ne yazık ki bu mekaniklerin pek başarılı olmadığını görüyorum. Oyun kesinlikle oynanmayacak kadar kötü mekaniklere sahip değil ama yine de deneyiminizi kötüleştirebiliyor. Muhtemelen silahlarla veya arabalarla alakalı bir bölüm olmasaydı, oyun daha güzel görünebilirdi. Çünkü yürüdüğünüz sırada çok fazla şeyle etkileşime geçebiliyorsunuz.
A Way Out inceleme yazım ile buna örnek vermek gerekirse, oyunun bir bölümünde, bir eve giriyoruz ve evin içerisindeki birçok şeyle etkileşime geçebiliyoruz. Bu, oyunun diğer birçok bölümünde de böyle. Ayrıca bu etkileşime geçtiğimiz şeylerin çoğunda, yanımızdaki arkadaşımız ile yarışabiliyoruz da. Mesela, bir piyano ile etkileşime geçtiğiniz zaman, yukarıda hemen bir skor tablosu çıkıyor. Bu tabloda hangi karakterin, ne kadar fazla notaya doğru şekilde bastığını görebiliyorsunuz. Bunlar oyunun kendisine etki etmiyor ama bizce güzel bir dokunuş olmuş.
Sadece ben mi Quick Time Event seviyorum?
Etkileşime geçebileceğimiz şeyler sadece işe yaramayan ögeler de değil. Oyunun birçok bölümünde bulmaca çözmemiz gerekiyor. Yalnız bulmaca deyince hemen gözünüz korkmasın, hepsi çok basit şeyler. Yani, ben genelde bulmaca temelli oyunları sevmem, çünkü uğraşmak istemem o tip şeylerle. Buna rağmen A Way Out oynarken hiç uğraşıyormuşum gibi hissetmedim. Bayağı basit yani. Uncharted oyunlarındaki ilk bulmacalar kadar basit, hatta onlardan daha basit diyebilirim. Ha, Uncharted demişken, bu oyunun aksiyon sahnelerinde de bol bol Tomb Raider ve Uncharted havası sezdim. Söylemeden geçemeyeceğim.
Oyun, her ne kadar Uncharted ve Tomb Raider oyunlarına benziyor olsa da, benzemediği yönler de var. Mesela ben bu oyunun aksiyon kameralarını ve QTE anlarını sevdim. Video oyunu piyasasındaki birçok isim QTE sevmiyor ama açıkçası ben seviyorum. Eski God of War oyunlarından ve nicelerinden kalma bir alışkanlık herhalde. Bu oyunda da bol bol QTE bulunuyor. QTE haricinde dediğim gibi oyunun yer yer aktif hale gelen aksiyon kamerasını da çok sevdim. Bu kamera da amatörleşebiliyor. Mesela şu son izlediğimiz God of War on One Shot videosundaki gibi bir çekim kalitesi beklemeyin.
Birçok video oyunu kusursuz değildir.
Tabii ki bu oyunda da sevmediğim şeyler oldu. Mesela, öncelikle animasyonları beğenmedim. Temel animasyonların hepsi çok basit, çok ucuz görünüyor göze. Bir animasyondan, başka bir animasyona geçerken genelde karakter Idle dediğimiz animasyona geçiyor, ondan sonra geçmesi gereken ana animasyon devreye giriyor. Eğer oyunu çok dikkatli oynamazsanız, bunu fark edemezsiniz ama. Benim sadece bir noktada gözüme çarptı bu durum ve ondan sonra sürekli olarak da dikkat etmeye başladım.
Animasyonlar haricinde, seslendirmeleri de beğenmedim. Haydi, oyundaki yan karakterlerin filan seslendirmeleri basit olsa, kolaya kaçılmış olsa filan anlarım ama bizim iki ana karakterimizin de seslendirmeleri bana çok kötü geldi. Tamam, oyunun resmi fiyatı 30 Dolar. Günümüz AAA oyunlarının yarı fiyatı yani. Bu yüzden oyunun içerisinde birçok hata görebiliriz, biliyorum ama ben de oyunun incelemesini yazıyorum. Gördüğüm şeyleri sizlere belirtmek zorundayım. Bu yüzden bana kızmayınız efendim. A Way Out inceleme yazımın bir suçu yok.
Bu oyun da performans yönünden kusursuz değil mesela.
Bu oyunu PlayStation 4 Pro üzerinde, dediğim gibi ikiye bölünmüş ekranda deneyimledim. Oyundan aldığım performans genelde sabitti ama çok rastgele zamanlarda, rahatsız edici seviyede denebilecek FPS düşüşleri yaşadım. Bu noktada, oyunu çevrim içi bir şekilde oynasaydım, sonuç ne olurdu, bilemiyorum. Eğer çevrim içi oyunda ekran ikiye bölünmüyorsa, performansın daha iyi şekilde işlediğine eminim.
Oyunun sesleri ve grafikleri de genelde memnun edici diyebilirim. Dediğim gibi, oyunda genel olarak bir kalitesizlik kokusu var. Fakat bu normal bir şey çünkü 30 Dolar değerindeki bir oyun bu. 8-9 saatlik bir deneyim sunan, muhtemelen deneysel bir oyun. Seslendirmeler hariç, oyundaki diğer tüm ses ögeleri beni memnun etti. Grafikler de dediğim gibi göze batmayan, hoş bir şekilde tasarlanmış. Yer yer grafiksel hatalara da rastladım ama bu önem verilecek bir durum değildi bence. Çünkü çok küçük sayılabilecek hatalardı.
A Way Out inceleme yazısı da burada bitiyor.
Genel olarak A Way Out inceleme yazımı özetlemem gerekirse, A Way Out, 30 Dolar değerindeki fiyat etiketinin hakkını veren bir video oyunu. Tabii bu noktada önemli bir not düşmem gerekiyor, oyunun konsol sürümleri 90 TL civarında. PC sürümü ise Origin Bey sağ olsun, sanırım 150 Lira civarında. Bu yüzden PC oyuncularına net olarak bu oyunu önerdiğimi söyleyemeyeceğim. Fakat Xbox One ve PlayStation 4 kullanıcıları, bende 80-90 TL değerindeki bu oyunu deneyimlemeli. Eğer arkadaşınızla veya ailenizden birisi ile birlikte oynayabileceğiniz, aksiyon temelli bir eşli oyuncu oyunu arıyorsanız, A Way Out sizin aradığınız video oyunu olabilir.
