Oyunda karşılaştığımız tüm muhafızlar sanki bir çeşit bulmaca. Bu adamlara görünmeden oradan nasıl geçebilirim? Ya da suratlarına ok da fırlatabilirim? Bu, güzel görünen gölgelerle ve çoklu çözüm yolu olan senaryo ile hırsızlık yapmadan önce bizi düşündüren ve bir hırsızın iyi yapacağı işlerden. Bu ağır ve kullanışsız haritadan ve düz karakterlerden geri kalan her şey, Thief'in güzel bir kurguyla birlikte senaryodan bari oyunu kotarabileceği umudunu doğurdu.
Oyunun adından da anlayacağımız gibi, ana karakter Garrett, sabitlenmiş şeyler dışında, çatallar, kupalar gibi her şeyi çalıyor. Onun ayrım yapmayan çalma hastalığı, onu bir ustadan çok önemi olmayan ikinci planda kalan bir hırsız gibi gösteriyor. Ayrıca, bir cazibesi de yok, onun düz seslendirmesi, onun kusurlu tat vermeyen hali, ağızla kötü senkronize edilmiş dialoglar, onu sevilebilecek bir karakter yerine, aşağılık, masum insanların masalarından gereksiz eşyalar çalan bir hırsıza dönüştürmüş. Ayrıca, anlamsız bir şekilde bir korse takıyor.
Bu şekilde gizliliğin ön planda olduğu oyunlarda asıl önem sabırda bitiyor, bir boşluk bulup fark edilmeden muhafızların arasından sızacak veya bir seferde tüm muhafızları devre dışı bırakacak uygun bir zamanı beklemek çok önemli. Düşmanların hakkından gelmek çok kolay değil. Yakın dövüş, gelen ataklara ve karşı koymalara karşı basit ve tekrar edici olmuş. Bir düşmana karşı mücadele çok kolay, fakat ikiden fazla düşmana karşı işiniz gerçekten zor, hele ki birde bunların içinde oklu da varsa. Fakat, buraya kadar her şey ikna edici, zaten iyi bir gizlenme oyunu, bizi düşmanla direk karşılaşmaktan engelliyorsa ana amacına ulaşmış demektir.
Gizlenme, hırsızların en iyi yaptığı iştir. Zor bir iş fakat, fark edilmekten kaçınmak için, size olduğunca gölge alan veriyor. Etkileyici bir ışıklandırma o kadar önemli ve inandırıcı ki, yeri geldiğinde muhafızın gözünde çapağı alacak kadar yaklaşabilirsiniz. Oyunun yapay zekası çok mükemmel değil ve duvarlara takılıyorlar, fakat muhafızlar, bilinçsiz veya ölü bedenleri, açık kasaları bulacak kadar iyi. Çoğu ok, oldukça sınırlı, özellikle, petrol varili, yağ fıçısını delmek veya küçük çaplı alev oluşturmak gibi oldukça özel işlerde kullanılan ateş, su ve halat okları. Eğer seviye tasarımı daha açık olsaydı, bu sınırlı işler daha büyük ve çok imkanlarla donanabilirdi, fakat dar genellikle dar koridorlar var ve bu dar koridorları sadece belirli alanlarda kullanabiliyoruz, ama geliştiriciler bunu bu şekilde yaparken ne düşündü gerçekten bilmiyorum.
Aniden saldırma özelliği (ya da tepeden üzerlerine çullanma desek daha doğru olur), Garrett'ı baş belası bir ninja gibi göstermiş ve belki de Thief hakkında söylenebilecek en iyi şey. Muhafızların sizi görebileceği gölgelerde, geçitleri, açıklıkları, uçurumları geçmek için ve eğer köşedeyseniz tehlikeden hemen uzaklaşmak için oldukça kullanışlı. Fakat, Garrett'ın çoğu hareketleri, acemi, garip ve tutarsız. Mesela, seviye tasarımcıları, "burayı tırmanabilir" demese, tırmanılabilir gibi gözükse de, Garrett orayı hayatta tırmanamaz. Bazen kenarı bırakabilirken, bazen bırakmak için tuşa basmanız gerekebiliyor.
Bu kısım, ana haritayı dolaşmanın ne kadar korkunç olduğunu anlatacağım bölüm. Meşhur şehir, The City, düzensiz karanlık bir labirent, dar sokaklar, dar geçitler.. The City şehrinin haritasının yüklenme süresi de bir facia, özellikle PS4 ve Xbox One'da 20 saniyeye kadar süren yüklenme ekranı bıktırıcı olabiliyor ve Thief'ı sanki eski bir oyun gibi hissettiriyor. Daha da kötüsü, şehrin devamlılık hissini alıp, dolaşması zor bir şehir haline getiriyor. Mini harita da bile A noktasından B noktasına gitmek bir facia. Özellikle, siviller, sıkıcı sinir bozucu bir konuşmada takılı kaldılarsa..
Bazı tatsız görevler ve doğaüstü hikaye, sizi ürpertici bir akıl hastanesi veya renkli bir genelev gibi farklı özgün mekanlara götürebiliyor. Fakat genellikle harita tasarımı, çok basık ve kapalı, manevra yapacak, dönecek dolaşacak yerler bırakmıyor. En azından, çoklu dallanan yollar ve bir miktar ilginç bulmaca var.
Senaryoda, genellikle yan görevlerde, bazı şeyler açılıp, havalandırma boşluğu, çatı, bodrum kat gibi binaya nasıl girebileceğimize veya binayı nasıl terk edeceğimize karar vereceğimiz bir mekan veriyor. Her görevde, hangi yaklaşımı sergilediğiniz ve ne sıklıkla fark edildiğinize göre sınıflandırılıyorsunuz. Yani, oyuna geri dönüp farklı yaklaşımlar izlemek için teşvik edici bir yöntem.
Garrett'ın odaklanma gücü çok iyi değil, fakat oldukça karanlık bir oyun için etkileşime girilecek objeleri bulmak için korkunç araştırmalardan kaçınmamızı sağlıyor. "Focus" özelliği için, zaten halihazırda kolay olan kilit açma oyunlarını daha kolay yapmak ya da hazinenin nerede olduğunu gösteren ipuçları amacıyla yükseltmeler satın alabiliyorsunuz. Fakat, çoğu oyuncunun oyun tarzını kötü anlamda değiştirip oyunu basitleştiren yakın dövüş geliştirmeleri ile alarma geçmiş muhafızlar kolay bir şekilde devre dışı bırakılabiliyor. Önümüze çıkan her düşmanı devirmek, gizlenme oyununun amacını birazcık zedeler cinsten.
Tabii ki, Thief hakkında gerçekten iyi olan şey, zorluğu istediğiniz şekilde ayarlayabilmeniz. Her oyuncuya göre değişiyor, fakat normal Thief güç seviyesi de oldukça zor, ama otomatik kaydetmelerle zor da göze alınabilir. Odaklanma ve imleç olmadan, ayrıca da farkedilmeden oyunu bitirmek gerçekten sağlam oyunculuk gerektiriyor. Bu yüzden, Thief, istediğiniz uzunlukta sürebilir.
Yukarıda yazdıklarım mücadeleli senaryolarıyla Thief'i oynamadan önce oyuna karşı bir bakış açısı edinmeniz için. Bu senaryolardan ikisi, "Challenge" menüsünden seçilebiliyor. Ekstra bir harita ise DLC olarak mümkün.
Eğer kare hızına önem veriyorsanız, PC versiyonu, Thief'i 60 FPS oynayabileceğiniz tek platform. PS4 ve Xbox One versiyonları 30 FPS ile sınırlandırıldı.
Thief, gizlenme mekanizmasının üstüne gidebilecek güçlü ve muazzam "challenge" ları ile zevk alabileceğiniz bir oyun, fakat her zaman bu kadar iyi bir oynanış sunamıyor. Şehirdeki gelişigüzel görevler, sinir bozucu şehir haritası, düz karakterlerle birlikte zayıf hikaye ve Garrett'ın usta bir hırsız gibi gözükmesi gerekirken ikinci planda kalması pek göze hoş gelmiyor.
[inceleme]
