Eğer Marvel Cinematic Universe ile alakalı gelişmeleri günbegün takip edenlerdenseniz muhtemelen biliyorsunuz; Captain Marvel, Avengers: Endgame’in kapatacağı mevcut evre için çok önemli bir film. Çünkü 20 filmi geride bırakan MCU’nun ilk kadın başrollü solo filmi. Çünkü eski ekibin bir kısmına veda edeceğimiz Endgame’de ve sonrasında “davayı ilerletecek” karakterlerden bir tanesinin seyirciye tanıtıldığı film. Çünkü bu filmin ana karakteri olan Carol Danvers, MCU’nun babası Kevin Fiege’nin deyimiyle şimdiye kadar Marvel filmlerinde görmediğimiz bir güç skalasının kapılarını aralayacak olan karakter. Dilerseniz, Captain Marvel inceleme yazımın, filmin hikayesinden bahsettiğim kısma geçelim bir an önce.
Captain Marvel bizlere ne anlatıyor?
Captain Marvel ismi üzerinde kallavi bir yük taşıyor yani ve izleyicinin merakını gıdıklamak adına da Infinity War’un, “after-credits” sahnelerinden itibaren epey bir pazarlama yapıldı. Film yapılan pazarlamaların karşılığını alacak mı? Kesinlikle evet. Peki MCU çerçevesinde omuzlandığı yükü kaldırabiliyor mu? İşte o sorunun cevabı, bence filme hangi konumdan yaklaştığınıza göre değişiyor. Captain Marvel’ın tanıtım sürecinde, tıpkı Wonder Woman’da olduğu gibi bu filmin de kendine feminist bir görev bellediği açık ve net belli edildi.
Bu süreçte film ve başrol oyuncusu Brie Larson bir takım linç meraklısı kitle tarafın negatif yorum yağmuruna tutuldu. Sadece bu kadarla da kalmadı, Rotten Tomatoes’daki Captain Marvel gazı indirilmeye çalışıldı, negatif propaganda yapıldı vesaire. Bunların haklı tutumlar olduğunu elbette savunmuyorum ancak açık açık söyleyeyim film gözümdeki en büyük hatalarını feminist kaygılar güderken yer yer samimiyetsizliğe kaçarak yapıyor ve bu iki karşıt durum filmi eleştirme sürecini ironiye buluyor.
Filmde bize anlatılan Carol Danvers, hikâyenin seksenler sonu-doksanlar başı dönemde geçmesinden dolayı, kadın erkek ayrımının daha yaygın olduğu bir zamanda yaşamış bir karakter. Dolayısıyla film bunun Carol’ın yaşamında yol açtığı zorlukları bize anlatma çabasına giriyor ki bu detaylar çizgi romanlarda da mevcut. Ancak şöyle bir durum var ki, filmin başladığı yer, hafızasını kaybetmiş bir Carol gördüğümüz Hala gezegeni, yani Agents of S.H.I.E.L.D. ve Guardians of the Galaxy’de gördüğümüz çoğunlukla mavi derili olan uzaylı ırkın, Kree’nin ana vatanı.
Filmde başka neler oluyor?
Olayların göbeğinden, aksiyonu etli kısımlardan başlıyoruz ve bu yüzden Carol’un geçmişte yaşadığı bu zorlukları kısa kısa ve bağlamdan yoksun flashback sahneleri formatında görüyoruz. Başı ve sonuyla uzun uzun anlatılan olaylar söz konusu değil. Daha ziyade sayısı bol süresi çok kısa tutulmuş enstantaneler bunlar ve olmadığı için de zamanı gelip film bu geçmiş yaşantıları Carol’ın karakterini güçlendiren ve davranışlarını “patlatan” sebepler olarak sunmaya çalıştığında reklam filmi tadında bir iki sahneye yardım ve yataklık ediyorlar.
Üzerine bir de çizgi romanlarda bu seviyede güce sahip olmayan Captain Marvel’ın, filmdeki güç seviyesine kavuşmasının altı da arkasına ilginç detaylar döşemek ya da farklı türden sınavlarla hak edilmiş gösterilmek yerine bu karakter gelişimi ile doldurulmaya çalışınca film feminizm puanı kasarken senaryosundan fire vermiş bulunuyor. Captain Marvel inceleme yazımda, filmdeki en büyük eksi olarak gösterebileceğim şey tam olarak bu.
Captain Marvel inceleme yazımın artılarına gelelim. Öncelikle her zaman olduğu gibi Marvel standardının altına kesinlikle düşmeyen bir film var karşımızda. Aksiyonu, aksiyona es verdiği anlar ve espriler gayet düzgün ayarlanmış. Marvel eğlencesi yerli yerinde. Ayrıca kronolojik olarak ilk Captain America filmi gibi modern Marvel filmlerinin öncesinde geçtiği ama onun kadar uzaklarda kalmadığı için bir şeylerin altını doldurmak konusunda çoğunlukla başarılı bir iş çıkarıyor. Bu nokta da filmin sahaya sürdüğü en büyük silah da elbette gönüllerin fatihi Nick Fury.
Captain Marvel oyuncuları işlerini nasıl yapmış?
Gençliğini gördüğümüz Nick Fury, Carol ile gayet hoş bir ikili oluşturuyor. Ayrıca gözünü nasıl kaybettiğini de görüyoruz ki şu kadarını garanti edebilirim, beğenip beğenmeyeceğinizden bağımsız olarak, bu kısım kesinlikle filmden önce aklınızda canlandırdığınız herhangi bir şeye benzemiyor. Brie Larson’ın oyunculuğu da gayet yerinde. Karakterine yazılan ve bahsini yukarıda ettiğim şahsi fikrimce kusurlu sahnelere rağmen kendi üzerine düşen görevi gayet iyi yapmış. Karakterine yazılan laf söz dinlemez mizacı güzel kullanmış. Carol Danvers karakteri sevilesi bir karakter olmuş. Filmimizin diğer kallavi oyuncuları Ben Mendelsohn ve Jude Law da gayet güzel işler çıkarmışlar ve iyisiyle kötüsüyle sevilen karakterler olmuşlar. MCU dahilinde ilk defa gördüğümüz Skrullar da farklı ama yeterli olmuş.
Filmin görsel efektleri yerli yerinde, aksiyon sahneleri de gıcır gıcır ve ekrandaki olayın ardında yatan gücü hissettirmek konusunda gayet başarılılar. Bu kadar ağır CGI kullanılan çoğu filmde olduğu gibi burada da bir iki ufak yerde göze çarpan çiğlikler elbette var. Fakat bunları umursamamaya alışmışsınızdır diye düşünüyorum. Filmin Hans Zimmer’ın öğrencisi ve bir Türk olan Pınar Toprak tarafından yapılan müziklerine bayıldığımı söylemek isterdim. Fakat aklımda kalan pek bir melodi olmadı maalesef. Filme özel bestelenen orkestra parçalarının yanında bir dönem filmi/dönem estetikli film klasiği olarak lisanslı şarkılarımız da mevcut ancak bunlar da bir Guardians of the Galaxy seviyesinde değiller. İsmini yazmayacağım bir Nirvana şarkısı çalıyor ama orası pek hoş.
Captain Marvel inceleme sonucu nedir?
Geldik, Captain Marvel inceleme sonucundan bahsedeceğim kısma. Toparlayacak olursam, Captain Marvel, Marvel Evreni’nin kozmik skalasında inanılmaz önem arz eden şeyler göstermiyor. Aşırı orijinal bir ana karakter veya kötü sunmuyor ve feminizmini de kör göze parmak etmeden, samimiyetle sergileyemiyor. Ancak Marvel filmlerinden alıştığınızın altında bir eğlence sunduğu anlamına da gelmiyor bu. Gidin, izleyin, gülün eğlenin sonra da hayatınıza devam edin. Hadi sağlıcakla.
