Gelelim Queen Zenobia adlı gemiye; denizde hareketsiz bekleyen bu devasa gemi, virüs enjekte edilmiş yaratıklarla dolu. Oyunun büyük bir çoğunluğu bu gemide geçiyor ve gemide neler döndüğünü anlamaya çalışıyoruz. İlk RE oyunlarının atmosferini bir nebze olsun, kamaralarda dolaşırken yaşayabiliyoruz. Onlarca kapı, tehlike kokan odalar, ölü bedenler ve kasvetli bir ortam. Çok geçmeden değişim geçirmiş yaratıklar karşımıza çıkıyor. Klasik anahtar bul kapı aç mantığı Revelation’da devam ettiriliyor. Araya basit bulmacalar da serpiştirilmiş ki, genel hava tamam olsun. Gemi çok büyük olduğu için haritalar da önem kazanıyor. Üç boyutlu olarak geminin haritası envanterimizde ekli olacak.
Bize “Resident Evil deyince aklınıza ne gelir?” sorusunu sorsalar, sanırım ilk cevabımız; “Zombi oyunu” olur. Zaten seri boyunca da eleştiri oklarının hedefinde, bu durum vardır. Zombiler bizim bildiğimiz ve alıştığımız zombi değil. Revelation’da ağır aksak, hırlayarak yürüyen zombiler göremeyeceğiz. Mutasyona uğramış kertenkeleler, balıklar, böcekler ve insanlar düşmanlarımız olarak karşımıza çıkıyorlar. Ve tabii zorlu bosslar…
Araştırmaların Sonu Nereye Varacak
Silahlara geçmeden önce, Genesis adlı tarayıcımıza bir göz atalım. Bu alet yaratıkları tarayıp hakkında bilgi veriyor. Tek yaptığı iş bu değil elbette. Gizlenmiş mermi ve eşyaları bulabilmeniz yanında canlı ve ölü yaratıkları tarayıp ekstra can alabiliyorsunuz. Oyun boyunca onlarca gizli mermi ve eşya konulmuş ki, sık sık tarayıcınızı çalıştırmak zorunda kalıyorsunuz. Bu durumda, işin aksiyon kısmını biraz sekteye uğratıyor.
Kullanabileceğimiz onlarca silah var ve bu silahlar bulduğumuz özel ekipmanlarla geliştiriliyor. İlk olarak tabancamı, sonra Shotgun’ı ve diğer silahlarımı geliştirmeyi tercih ettim. Daha önceki oyunlara göre envanter menüsü biraz daha sade yapılmış. Eşya sandığımız da mevcut, ancak üzerimizde taşıdığımız silah sayısı 3 adet olunca, pek gereksinim duymuyoruz. Silah geliştirmelerini de bu sandığı açarak yapabileceğiz
Oyun boyunca genelde iki kişi ilerliyoruz. Yanımızdaki ortakların, bize katkısı yok denecek kadar az. Onlarca mermi harcamalarına rağmen, yaratıklar bizim mermilerimizle ölüyor. Anlayacağınız, çatışmalarda tüm yük bizim üzerimizde. Yaratıklarla olan kapışmalarımız gittikçe monotonlaşıyor. Başlarda heyecanlı gibi gözükse de, koskoca bir gemide git-gellerle vakit harcıyoruz ve yaratıklarla olan mücadeleler sıkılmamızı sağlıyor. Bunun üzerine bir de, vuruş hissi yetersizliğini kattığımızda, oyunun en büyük eksisi ortaya çıkıyor.
Oyun grafikleri, genel anlamda ortalamanın üzerinde. Doğal olarak Nintendo 3 DS portu olduğu için, bazı yönleri görmememiz gerekiyor. Karakter kaplamaları ise gayet güzel olmuş. Seslendirmeler başarılı. Her karakterin kişiliğine ve karakterine uygun seslendirmeler yapılmış. Konuşmalarda, mesafeden kaynaklanan bazı senkronizasyon bozukluğu oluyor. Oyun müzikleri survival horror türüne uygun melodilerden oluşuyor. Karanlık ve dar koridorlarda ritmi düşük müzikler, aksiyon anlarında hareketlenen müzikler insanı havaya sokmaya yetiyor.
Görev Tamamlanacak mı
RE Revelation, tad olarak serinin ilk 3 oyununa yaklaşmış gözüküyor. O alıştığımız özellikler Capcom tarafından geri getirilmiş. İlk başlarda ön yargıyla yaklaşsam da, oyunu severek oynadım ve entrikalarla dolu sahneleri beni cezbetti. Hele yıllar sonra Jill’i kontrol etmek benim için apayrı bir zevkti. Oyunu bitirdikten sonra Raid Moduna bir göz atın derim. Capcom malum, senaryodan sonra insanı uğraştıracak ekstralarla oyuna renk katmayı sever. Artık bundan sonra çıkacak oyunlar için daha ümitli olabilirim.
Resident Evil Revelation oyununu bize ulaştıran PLAYSTORE’a çok teşekkür ediyoruz.
[inceleme]
