Oyun bir Detective Comics yapımı olduğundan, bu evrenin hayranıysanız yerinizi yadırgamayın diye pek çok şey yapılmış. DC'ye has aksiyon, macera ve yeri geldiğinde mizahi yaklaşımlar kendisini koruyor. Artık Mortal Kombat karakterleri olmadığı için, birbirine benzeyen hiçbir karakter de yok. Seslendirme kadrosunda da yine başta Kevin Conroy olmak üzere pek çok tanıdık ismin yer alması, "Ne iyi ettik de geldik" dedirtiyor. Benim gibi, bu tarz evrenlere farklı yorumlar getirilmesini sevenler, DC evreninin bu şeklinden hiç şikayetçi olmayacaklar.
Oyundaki toplam karakter sayısı 26 ve bu gayet yeterli. Bu karakterlerin her birinin kendine özgü olduğunu yukarıda da belirtmiştik. Böylelikle, hareket çeşitliliğini düşününce dudağınız uçuklayabilir. Açıkçası karakterler de başarılı bir şekilde yedirilmiş. Dövüşler sırasında yerden bir karış da olsa havada duran Superman gibi detaylar oyunu oldukça iyi bir hale getirmiş.
Marvel vs Capcom 3 bence çok iyi bir oyundu; ama bunun yanısıra oldukça renkli ve neşeliydi, nedense mevzubahis süper kahramanlar olduğu zaman biraz da kasvet gerekiyor gibi geliyor bana. Injustice'ta da bu kasvet mevcut. Tüm dünya, bir zaman kahraman saydıkları ve kurtulmak için tabi olduklarıyla beraber birbirine giriyor. Metropolis'in göbeğinde, belki bugüne kadar hiç karşı karşıya gelmemiş Flash ile Solomon Grundy dövüşüyor. Flash, elinin tersiyle Solomon Grundy'yi üç kat yukarı... "Ne?" dediğinizi duyar gibiyim. Oyunu överken, eleştirilesi bir noktaya geldik sevgili dostlar. Oyunda garip bir "denge" unsuru mevcut. Mekanların dövüşe dahil edilmesi güzel; ama Doomsday ve Solomon Grundy gibi karakterlerin attığı bir yumruk, Batman gibi doğaüstü gücü olmayan karakterleri fırlatabiliyor diye, aynısının bu karakterler tarafından da yapılabilmesi garip olmuş.
