Önce baştan anlaşalım. Zack Synder evvela zor bir yönetmen. Zorluğundan kastım çok farklı bir sinema dili var. Görsel olarak izleyiciye bir şeyler anlatmayı seven, derdini repliklerle değil de görsel dil ile iletmeyi kendine yol edinmiş bir sinema yönetmeni. Ancak filmlerinin hemen hemen hepsinde ciddi bir problemi var; hikaye akışı.
Ben filmlerini çok seviyorum, görsel olarak inanılmaz işler çıkartabiliyor. Batman v Superman: Dawn of Justice'den de çok memnun bir şekilde ayrıldım ancak film gelmiş geçmiş en yüksek çizgi roman filmi açılışını yapmış olsa da eleştirmenler tarafından yerinden dibine sokuldu. Sonraki hafta gişede de düşerek yoluna devam etti, 1.5 aydan fazla bir süre geçti filmin çıkışının üzerinden. Belki iyi bir gişe yaptı, bol bol paralar kazandırdı Warner Bros'a ancak kim ne derse desin Batman v Supeman beklentilerin altında kaldı. Peki neydi Batman v Superman: Dawn of Justice'in günahları, yanlış yaptıkları? Kendi nazarımda hoşnut kalmış olsam da spesifik olarak konuşursam filmin tökezlediği 3 büyük nokta var. Bunlar cidden bu yanlışlar affedilebilecek gibi değil pek. Ancak o yanlışların karşısında, tartıda fazlasıyla yüksekte kalan doğruları da var filmin.
Filmin Görsel Dili
Snyder bir tuval koymuş, tuvala attığı her boya, çizgi romanlardan fırlayan farklı renkler oluşturmuş. Bir tarafta 7. sanatın şu ana dek gördüğü görsel, fiziksel, psikolojik gelmiş geçmiş en iyi Batman/Bruce Wayne portresi. Ardından efsanevi hikaye The Dark Returns'ten esintiler. Biraz Injustice. Repliği az bir mitolojik tanrı misali Superman betimlemesi. Doomsday savaşı, Justice League esintileri, filmin ilk yarısının bağımsız bir film misali sıfır aksiyon ile derdini anlatmaya çalışması falan. bu liste uzar gider. Film görsel olarak her şeyiyle muazzam. Bunu cebe atalım zira filmin en büyük sevaplarından biri bu.
Görkemli
Filmin son yarım saatini hatırlayın. Gerisi uçsun gitsin kafanızdan. Belki itiraz edeceksiniz ancak Wonder Woman, Batman ve Superman'in birlikte savaştığı o son yarım saat şu ana dek izlediğimiz bütün Marvel filmlerinden çok daha görkemli değil miydi? Küçük çaplı bir Justice League gördük. O görkemi, filmin o ana dek işlediği bütün günahların önünü kapattı, sildi attı. Tanrıların arasındaki savaştan, tanrıların kötülüğe karşı savaşını film kusursuzca aktardı.
Harika Batman Betimlemesi
Kısa Batfleck. Ben Affleck o denli iyi oynamış ki, Bale'in efsane The Dark Knight üçlemesindeki Batman'ine insanlar ''aslında çok da iyi değilmiş onun Batman'i'' demeye başladılar. Filmi yerin dibine sokanlar dahi Batman v Superman: Dawn of Justice'deki Batman'e dil uzatamadılar. Burada Synder'in payı çok çok fazla. Daha ilk sekansta milyon kez izlediğimiz Bruce Wayne'in ailesinin katledilişini şu ana dek hiçbir yönetmenin veremediği kadar iyi veriyor izleyiciye. Bu çok spesifik, çok açık. Bu filmin o sert günahları arasında kimsenin laf söyleyemeyeceği belki de en net doğru. Buradan geçelim Dawn of Justice'in günahlarına.
Hikayenin komik derecede kopuk olması
Yani cidden, sen böyle görsel olarak muazzam bir film çek. Ortaya çok iyi bir Batman ve Superman betimlemesi koy ancak filmin kurgusunu Youtube fan videolarından hallice kurgula. Bu neden böyle oldu, tartışılır. Filmin üzerine yüklenen misyonların çok ağır olması filmi çok boğdu belki ya da Snyder cidden kurgu özürlüsü bir yönetmen ancak kim ne derse desin filmin tökezlediği en net yanlış burada. Birileri bir şeyler yapıyor ama neden yapıyor anlayamıyorsunuz. Misal, Filmin sonlarına doğru Louis lane Kriptonit mızrağını suya atıyor. Neden attığını anlayamıyoruz. Film atlıyor orayı bir 5-10 dakika sonra tekrar Lous Lane'i görüyoruz mızrağı sudan almaya kalkışıyor. Bunun gibi anlamdıramadığımız öyle saçma noktalar var ki kurguda, bu da maalesef Batman v Superman: Dawn of Justice'İ vasat bir senaryo filminden fazlasını haline getiremiyor.
Çok fazla şey anlatma derdi
Film, Batman'in Superman'e olan öfkesiyle başlıyor, Superman'in Louis Lane'i kurtarmasıyla devam ediyor, Bruce Wayne rüya görüyor, bir ara Flash geliyor. Flash mı o acaba derken kayboluyor, o arada Injustice hikayesine selam çakılıyor, Batman ve Superman kapışıyor, Matha, Doomsday derken... Çorba olduk. Evet Batman v Superman: Dawn of Justice kocaman bir çorba. Maalesef damakta bıraktı tat tam bu noktada çok acı.
Kötü ve sert geçişler
Geldik filmin en büyük günahına. Filmin ilk 1, 1.5 saati bağımsız bir film misali ilerleyip iki büyük kahramanın çekişmelerini sade bir şekilde anlatıyor. Buraya itiraz yok. Ancak ne olduysa Lex Luthor'un Superman'in annesini kaçırmasıyla başlıyor filmin derdi. Sonrası malum Martha sahnesi, Doomsday'e geçiş, ondan önce saçma sapan bir şekilde Lex'in Kriptonit teknolojisi ile donanmış gemiyi ele geçirebilmesi falan derken film, 1.5 saat boyunca güzel güzel işlediği her şeyi çöpe atıyor. O karanlık hava ve kötü kurguyla birleşince filmin en affedilmez, en büyük günahı ortaya çıkıyor. Filmin bu sert dönemeçlerde tökezlemesi iki buçuk saatlik görsel şölenin önüne geçiyor. Benim hala Justice League için umudum var. Umarım Synder bu filmdeki hatalarından ders çıkarmış olur ve özlenen gerçek süper kahramanları hakkıyla izleyebiliriz.
