Bir varmış bir yokmuş. Eski zamanlarda annesini çocukluğunda kaybeden Aurora adında kızıl saçlı bir kız varmış... Evet, güzel ama buruk bir masalın başlangıcı olduğu ne kadar da belli oluyor bu girişten. Ubisoft bu sefer karşımıza aksiyon oyunları yerine bir rol yapma platform oyunu ile geliyor. Bu platform oyununda, Aurora adında, babası 1800'lü yıllarda Avusturya'nın dükü olan, tatlı bir kızı oynuyoruz. Aurora çocukluğunda yaşadığı kötü zamanları kendisine unutturacak çok daha kötü olaylara ve düşmanlara maruz kalacağından habersiz bir gün uykusuna dalar ve uyandığında kendisini bambaşka bir yerde bulur. Burası da asıl hikayenin başladığı dünya, Lemuria'dır.
Gerçek mi, yoksa rüya mı!?
Aurora artık bizim kontrolümüzde. Kendimizi bir ormanda, bilinmezin ortasında buluyoruz ve macera böylelikle başlamış oluyor. Tam burada oyunun görsellerinin gerçekten çok çekici olduğunu söyleyebilirim ve bundan da önce şiirsel bir anlatımın hakim olduğunu ve sanki oyun oynamak dışında küçük bir kızın kahramanı olduğu bir masalı dinliyormuş hissini de hiç bir zaman kaybettirmiyor bize. Evet, ormandayız, yapayalnızız. Bu durumda insan, en güvendiği kişiyi yanında ister haliyle. Başlangıçta babasına kavuşmak isteyen Aurora ormanda ilerlerken aslında yapması gereken daha önemli bir görevin olduğunu anlar. Ama bundan önce size Firefly'dan söz etmek istiyorum.
Bu oyun sonuna kadar bize yardımcı olacak yegane, vefalı bir kahramandır. Kahraman dediğime de bakmayın kendisi adından da anlaşılacağı üzere ateş böceğidir ya da Aurora böyle düşünür. Asıl adı Igniculus olan form değiştirebilen bir canlıdır. Karşımıza çıkan düşmanların savaşta yavaşlamalarına ve bizim avantajlı bir durumda bulunmamızı sağlamasından tutun, ormanı aydınlatıp düşmanlardan kaçmamıza kadar bir çok faydası olacaktır. Igniculus bu ormandan kurtulmamıza ve karşılayacağımız zorluklara karşı yanımızda bizimle savaşacak müttefiklerden sadece birisi olduğunu da söylemeden geçmeyeyim.
Küçük bir kız olduğuna bakmayın o Işığın Çocuğu!
Sıra geldi dövüş sistemine. Ormanda karşılaştığımız düşmanlara haddini bildirmezsek gerçekten olmaz. Eğer Igniculus ile düşmanların gözünü kamaştırıp yanlarından geçip gitmezsek onlarla doyasıya bir mücadelenin ortasında buluyoruz kendimizi. Sıra tabanlı olan dövüş sisteminde bazı etkenler, geliştirmeler sayesinde gerçekten stratejik kararlar almanız gerekiyor. Bunun yanında görsel hesaplamalar yapıp ve mantık yürüterek dövüşün kaderini değiştirebiliyorsunuz.
Oyunun başlarında karşımıza çıkan "dilek çicekleri" ise harcadığımız gücü tekrar kazanmamızı sağlayabiliyor. Galip çıktığımız mücadeleler sonucunda da takım olarak tecrübe kazanıyoruz. Bu tecrübelerin birikimi sayesinde seviye atlayıp kazandığımız puanlar ile her karakter için farklı yetenek sayfalarını geliştirebiliyoruz.
Her hikayenin kötü bir kahramanı vardır.
Yukarda bahsetmiştim, sıra geldi önemli görevimize. Eve dönmek isteyen Aurora, Igniculus'un ve nicelerinin yardımıyla bulunduğu dünyanın "Karanlığın Kraliçesi" tarafından mahvedildiğini öğrenir. Lemuria'nın; yıldızlarının, güneşinin ve ayının Karanlığın Kraliçesi tarafından çalındığını öğrenir ve "Işığın Kraliçesi"nin yardımıyla hem bunları geri almaya hem de bu sayede eve dönecek yolu bulmaya çalışır. Bakalım küçük kızımız babasına giden yolu bulabilecek mi yoksa ormanın derinliklerinde karanlığın içinde yok mu olacak?
Sonuç olarak oynanmaya değer ama herkese de hitap etmesini beklemediğim bir platform oyunu var karşımızda. Ne "Limbo" kadar karanlık(!) ne de Rayman kadar hareketli ve aksiyon dolu. Müziklerinin ve bunun sonucunda atmosferinin çok güzel olduğuna da değineyim. Karşımıza çıkardığı bulmacalara gelince ise pek zor olmadığını ve kendini az biraz tekrar ettiğini gördüm. Bakalım oyun elinize geçince sizin düşünceleriniz nasıl olacak!
[inceleme]
