City Interactive’in keskin nişancılık temalı oyunu Sniper 2 Ghost Warrior'ın incelemesinin yapılması için önüme koyulduğunda, büyük heyecan duyduğumu itiraf etmeliyim. Öncelikle Leadergamer’a geçmiştim ve bu ilk incelemem olacaktı, ikincisi Sniper: GhostWarrior’u oynadıktan sonra devam oyunu için çok ümitliydim ve oyunun çok farklı deneyimler yaşatacağını tahmin ediyordum. Oyun çıkmadan gösterilen videolar, özellikle Bosna teması beni fazlası ile heyecanlandırmaya yetmişti. İçinde gizlilik teması da olunca, tam benlik bir oyun olup çıkmıştı. Ya da ben öyle mi sanıyordum?
Oyunun yapımcısı olan firmayı Code of Honor, Enemy Front, Dogfighter 1942, SAS: SecureTomorrow ve Act of Murder (Adventure) oyunlarından tanırsınız. En öne çıkan elbette Sniper: Ghost Warrior ve onun bir adım gerisinde Code of Honor serisiydi. Grafik motoru olarak Cry Engine 3 tercih edilmiş ve bunu duyduktan sonra sabırsızlıkla yeni oyunu beklemeye koyulmuştuk.
GoodHuntingGentlemen
Sniper 2: GW daha ilk dakikalarda bir şeylerin ters gittiğini hissettirmişti. Terörist-kahraman cepheleri daha farklı grafik beklentisi ve insanın yüzüne tokat gibi inen klişe bir hikâye. Hikâyeye biraz açıklık getirecek olursak; Rus Teröristler, Sibirya’da bulunan biyolojik silah laboratuvarından önemli bir silahı kaçırır. Bu silah Filipinler, Bosna ve Tibet üçgeninde kötü adamların elinde önemli bir tehdit haline gelmiştir. Yine adet üzere El-Kaide de olayın içine dahil olmuştur. Komutan Wheleer ekibinde olanDiaz, Anderson oyun boyunca bizlere eşlik edecek. Biz Anderson’u kontrol ediyoruz ve bazı görevlerde Diaz’la birlikte ilerlemek zorundayız. Baştan sona ekiple devamlı kontak halindeyiz ve operasyonu Wheeler yönettiği için önemli hedefleri onlar belirliyor, biz de uyguluyoruz.Düşmanımın düşmanı dostumdur, ya da düşmanımın dostu düşmanımdır. Bu tezi doğrulayacak entrikalar oyunda mevcut, işin içine önemli adamların ihaneti de karıştırılmış ki, biraz tuz biber vazifesi görsün. Oyunun sonunu görünce ne demek istediğimi anlayacaksınız.
Bosna cephesine ayrı bir parantez açmak istiyorum. Sarajevo videosuyla bizi heyecanlandıran yapımcılar genel anlamda bir Bosna dramını bize sunabilmişler mi? Cevabım: “Maalesef hayır” olacak. Bir grup sivil insanı katleden askerleri görüyoruz, bunun yanında kütüphanede kaçmaya çalışırken vurulan anne ve çocuğu, etraftaki cesetler derken avımız başlıyor ve rutin işlerle oyalanıyoruz. Gönül isterdi ki, Bosna olayını, daha farklı bir şekilde dramatize ederek insanı hüzünlendiren bir oyun oynayalım.
