Geçtiğimiz günlerde yayımladığımız bir haberde, 2018 senesinden itibaren, World Health Organization (WHO) tarafından oyun bağımlılığının artık akli dengesizlik olarak kabul edilmeye başlanacağını bildirmiştik. Muhtemelen hiç birimiz üzerimize alınmamış olsak da dünya çapında, oyun bağımlılığı ile ilgili farklı görüşler geldi normal olarak. Genellikle eğlence ve dinlenme aracı olarak kullanılması gerektiğini düşündüğüm video oyunlarını seven her kişinin, akli dengesizlikle itham edilmesi biraz ağır kaçıyordu doğrusu. Günde bir veya iki saatlik sınırlı kullanıcılar da mı akli olarak dengesizlerdir, gibi sorular akılları kurcalamaya devam edecektir. Meseleyle ilgili görüş bildiren uzmanlar da genel anlamda oyun oynamaktan ziyade, oyun süreleri ve devamlılığı konusuna parmak basmayı tercih ediyorlar.
Oyun oynamanın insan zihnine etkilerini bilimsel açıdan araştıran Dr. Chris Ferguson, oyun bağımlılığının, detaylarının araştırılmadan akli dengesizlik olarak görülmesini işaret ederek, teşhis konusunda endişeleri olduğunu ifade etti. Dr. Chris Ferguson, ayrıca oyun bağımlılığının, uyuşturucu madde bağımlılarına benzer davranışlarını karşılaştırdığını belirtti. Dr. Chris Ferguson, Oyunların, bazı beyin bölgelerine, uyuşturucu madde kullanımına benzer biçimde etki etmesi gibi gerçek olmayan ifadelerin varlığından bahsetti ve temelde benzerlik olduğunu fakat beyinin, eğlenceye verdiği tepkiyle aynı hareketlerin izlendiğini ekledi. Yani oyunlar, uyuşturucu etkisi değil, çikolata yeme, başarılar elde etme gibi insanı eğlendirebilecek faaliyetlerin etkisini beyine veriyorlar.
Konuyla ilgili bir açıklama da Oxford Üniversitesi'nden psikolog Andrew Przybylski tarafından geldi. 2018 senesinde, World Health Organization (WHO) tarafından oyun bağımlılığının akli dengesizlik olarak kabul edilmesini çok kötü bir fikir olarak yorumlayan Andrew Przybylski, oyun bağımlılığı üzerine yapılan çalışmaların kalitesizliğinin düşüklüğünden endişe ediyor. Oyun bağımlılığını, akli bir dengesizlik olarak adlandırmanın milyonlarca oyuncuyu damgalamak anlamına geleceğinden bahseden Andrew Przybylski, sınırlı psikiyatrik sağlık kaynaklarının, depresyon ve kaygı gibi çekirdek sorunlara aktarılmasının risklerine dikkat çekiyor.
Haberi okuyan okuyucularımızın, “Oh be, deli değilmişiz.” dediğini duyar gibi oldum. Şaka bir tarafa, uzmanların da belirttiği üzere, konunun detaylı bir şekilde araştırılması ve genelleme yapılmadan, uygun şekilde sınıflandırılması gerekmekte. Tabii ki oyun oynama süreleri, hayatın her alanında oyunların yer etmesinin, özellikle gelişim aşamasındaki gençler üzerinde olumsuz etkilerinin araştırılması gerekir ama her oyun oynayan için de hasta tanımlaması yapmak ne kadar doğru olur, biz değil, uzmanlar karar verecekler.
