Neredeyse tam 1 sene süren bu keyifli, hüzünlü, aksiyonlu ve merak uyandırıcı maceranın bugün sonuna geldik. Life is Strange bugün çıkan 5. bölümü ile birlikte sezon finalini verdi çünkü. Bugün neredeyse tüm günümü sadece Life is Strange oynamakla geçirdim diyebilirim. Akşam saatlerinde de inceleme için geçtim PC başına. İncelememe başlamadan önce sizlere belirtmek isterim ki, bu incelememde oyunun senaryosundan bahsedeceğim. Çünkü oyunun ana mekaniklerini ilk incelememde sizlere aktarmıştım. Bu yüzden spoiler yemekten korkuyorsanız, şu andan itibaren yazıyı okumayı bırakabilirsiniz.
Uzun sürdü be!
Life is Strange'in 4. bölümü gerçekten şaşırtıcı bir şekilde bitmişti. Hatırlarsanız Mr.Jefferson bizi son sahnede uyuşturmuştu ve Chloe'yi de öldürmüştü. Son bölümde ise genellikle yine bu duruma odaklandık. Çünkü fırtınadan veya diğer olaylardan ziyade, sürekli olarak Chloe bizim ana noktamızdı. Life is Strange'in son bölümünde, bir önceki bölümde Mr.Jefferson'ın neden böyle şeyler yaptığını öğrendik. Fırtınanın nasıl oluştuğunu öğrendik ve bol bol zaman içinde seyahat ettik. Açıkçası ben bu bölümde genel olarak bir duygusallık ağır basar diye düşünmüştüm fakat tam aksine bol bol gizem ve mind games dediğimiz ögelerden bulunuyordu. Ben üzülmeyi tercih ederdim efendim.
Mr.Jefferson!
Oyunun başlarından beri merak ettiğimiz Rachel, bir önceki bölümde zaten ölü olarak bulundu. Rachel'ı öldüren meğer Nathan'mış. Aşırı doz uyuşturucu vererek Rachel'ı öldüren Nathan, tüm bunları zaten Mr.Jefferson'ı etkilemek için yapmış. Mr.Jefferson, iyi ve saf insanların bu hallerini ilginç şekillerde fotoğraflamayı seven bir insan anladığım kadarıyla. Bu yüzden geçmişten beri o okulda bulunan öğrencileri kaçırıp, uyuşturucu vererek resimliyormuş. Ardından da öldürüyor tabii ki. Mr.Jefferson'ın bu seferki kurbanı bizdik fakat kurtulduk. Fakat kurtulmaya çalışırken birçok kez zamanda seyahat ettik. Bi' oyunun en başına döndük, bir oyunun ortalarındaydık, sonra tekrar kaçırıldığımız ana döndük, sonra daha da ilerlemiş saatlere... Anlayacağınız bayağı bir gezdik. Fakat sonunda kurtulduk. Bizim kurtulmamızda en etkin rolü de şaşırtıcı bir şekilde David oynadı. Açıkçası oyun boyunca David hakkında oldukça kötü düşünmem, oyunun son bölümünde beni bayağı pişmanlığa uğrattı.
Kafanız ne kadar karışacak?
Nathan ve Mr.Jefferson arasındaki bağı öğrendik ve oradan kurtulduk. Seçimlerinize göre Mr.Jefferson orada ölebiliyordu. Nathan ise Chloe gibi çoktan ölmüştü. Fakat bizim Chloe'yi kurtarma gibi bir çabamız var. Chloe'yi kurtarmak için zamanda tekrar yolculuk yapıyoruz. Bu sırada kendimizi belli bir zaman aralığında sıkışmış olarak buluyoruz. İşte tam bu sırada mind games başlıyor oyun içerisinde. P.T. ile hatırlayabileceğiniz gibi sürekli olarak aynı koridorda hareket ediyor, bulmacaları çözmeye çalışıyoruz. Alternatif zaman aralıklarında kendimiz ile Chloe'yi görüyoruz. Ölen karakterler, yaşayan karakterler ve hatta Chloe yaşanan her şey için bizi suçluyor. Ama her şeyin sonunda Chloe'yi de kurtarabiliyoruz. İşte asıl Life is Strange tam da bu anda başlıyor...
Beklenen final!
Bu güne kadar Life is Strange için yazdığım her incelemede, incelemenin ve oyunun hakkını verdiğimi düşünüyorum ama böyle bir finale nasıl bir inceleme yazılır gerçekten bilemiyorum. Yazdığım her cümle, her kelime, oyunun her anını anlatsın istiyorum fakat yapamıyorum. Açıkçası genel olarak bu incelemenin, oyunun finaline yakıştığını düşünmüyorum fakat elimden de bir şey gelmiyor. Çünkü oyun, finalinde size çok şey hissettiriyor ve bu hisleri bir arada tutup, yazıya dökebilmeniz pek imkanı olan bir şey değil. Her neyse, Life is Strange'in ilk bölümünden beri oyun içerisinde çok önemli kararlar vermiştik. Bu önemli kararlar son bölümde çok az fakat oldukça etkili. Oyunun final sahnesinde Chloe, bizi ve neden bu fırtınanın geldiğini anlıyor. Fırtınanın gelmesinin sebebini, sürekli olarak zamanı kullanarak onu kurtarmamız olarak görüyor. Eğer ilk güne dönüp, Nathan'ın Chloe'yi vurmasına izin verirsek ve Chloe ölürse her şeyin yoluna gireceğini düşünüyor Chloe. İşte asıl önemli karar burada geliyor. Arcadia Bay'i ve tüm diğer sevdiklerinizi kurtarmak için Chloe'yi mi feda edeceksiniz? Yoksa Chloe için tüm şehri ve sevdiklerinizi mi feda edeceksiniz?
Hayat gerçekten çok garip!
Life is Strange, hemen yukarıda yazdığım soruya cevap vermeniz ile birlikte bitiyor. Ama beni de bitiriyor. Life is Strange ile birlikte ilk bölümden beri çok farklı duygulara tanıklık ettik. Tüm o duyguların tek bir bölümde, final bölümünde bir anda yaşanması ağır bir his. Böyle bir hissi her oyun kolay kolay veremiyor. İşte tam da bu yüzden Dontnod Entertainment'a en içten bir şekilde teşekkür ediyorum. Senaryo bazlı oyunlara ve dizi şeklinde bölüm bölüm yayımlanan oyunlara adeta bir ders niteliğinde oyun çıkarttı Dontnod Entertainment. Neyse, isterseniz incelememizi de yavaş yavaş bitirelim. Bol oyunlu günler!
Buraya da şöyle küçük bir not bırakayım, oyun içerisinde yaşanan tüm anları detaylı olarak yazmadım. Çünkü gerçekten izleyerek veya oynayarak deneyimlemeniz gereken anlar bulunuyor. Bu yüzden final bölümü hakkında daha detay sorularınız veya merak ettiğiniz noktalar bulunuyorsa yorum bırakarak sorabilirsiniz.
[inceleme]
