Life is Strange: Before the Storm'da yaşadıklarımdan, gördüklerimden, hissettiklerimden sonra daha kötü ne olabilir ki? Yani, Rachel ile Chloe arasındaki bağı bu oyun ile gördüm. İlk sezonu da oynadık zaten, her şeyin nasıl biteceğini biliyorum. Daha fazla ne kadar depresif hale gelebilirim? Bu sorular kafamda dolaşırken Life is Strange: Before the Storm - Farewell çıkışını gerçekleştirdi. Bahsi geçen oyunu Deluxe Edition olarak satın alan oyunculara sunulan bu bölüm, oynayan herkesi daha da geçmişe götürüyor ve genel olarak Life is Strange evreninin ne kadar depresif olduğunu gözler önüne seriyor. Dilerseniz şimdi bu bölümü incelemeye başlayayım. Şayet şu giriş kısmı için dakikalarca düşündüm, bir an önce bitirip, inceleme yazıma geçmek istiyorum. Teşekkürler.
Her şeyin güzel olmasına rağmen...
Life is Strange: Before the Storm - Farewell ile Max ve Chloe geri dönüyor. Hem de kendilerinin 12-13 yaşlarındaki hallerini görüyoruz. Max karakterini kontrol ediyoruz ve amacımız, Chloe'ye artık gideceğimizi söylemek. Zaten ilk sezonu ve bu oyunun diğer bölümlerini oynadıysanız, biliyorsunuzdur: Max, ailesi ile birlikte Seattle'a gidiyor ve Chloe hayatının en kötü döneminde yalnız kalıyor. İşte bu bölümde tam o gidiş anına kadar oyunu oynuyoruz. Yani bu bölüm aslında Life is Strange evrenindeki en önemli günü oyuncuya, oynanabilir olarak sunuyor.
Oyunu oynarken öncelikle dikkatimi seslendirmeler çekti. Öncelikle, bazı grev mevzularından ötürü oyununun ilk sezonunda Chloe karakterini seslendiren sanatçı, Life is Strange: Before the Storm oyununda yoktu ama bu bonus bölüm çıkmadan birkaç ay önce grev bitti ve ses sanatçısı da bu son bölüm için, muhtemelen son bir kez daha Chloe karakterini seslendirdi. Tanıdık olan o sesi duymak, bölümü daha da güçlü yaptı. Ayrıca, Max karakterini yine aynı kişi mi seslendiriyordu, bilmiyorum ama inanılmaz saf, masum bir ses tonu vardı Max karakterinde de. Yani, her şey bir elveda bölümüne uygundu.
Benzersiz bir atmosfer ile Life is Strange: Before the Storm - Farewell.
Seslendirmelerin güzel ve masum olduğu kadar, bölümün havası da çık masumdu. Yani, tasarım olarak çok bir değişiklik yok ama karşınızda 12-13 yaşında kızlar varken, arkada kusursuz bir müzik çalarken, seslendirmeler bahsettiğim gibiyken, oyunun atmosferi de sanırım otomatik olarak o saf ve masum oluyor. Bölümdeki amacımız ise Max olarak, artık taşınacağımızı Chloe'ye söylemek. Çünkü aynı günün akşamında taşınıyoruz. Belki de Chloe ile geçirdiğimiz son gün bu. Yani, ne kadar kötü olabilir ki? Eğleniriz biraz, en sonda da elveda deriz.
İşte her şey o kadar basit olmuyor. Öncelikle, bölümde Chloe yer yer iyi ki yanında olduğumuzu bizlere söylüyor, eğer yanında olmasaydık, şöyle kötü olurdu, böyle berbat olurdu diyor. Taşınma mevzusunu açmak çok daha zor oluyor. Tüm bu sırada da mini bir oyun tadında korsancılık oynuyoruz. Oyunun tamamı da Chloe'nin evinde geçiyor zaten. Bu korsancılık macerasında öncelikle, iki karakterin de 8 yaşlarında kaydettiği bir mesajı buluyor Chloe. Bu mesajda bir hazineden bahsediliyor, iki karakter de o hazineyi aramak için uğraşıyor.
Biraz da kısa bir bölüm.
Sonuç öyle çok ekstrem bir şey değil çünkü bulduğumuz hazine, arkadaşlığın en büyük hazine olduğunu bizlere söylüyor çünkü taşınacağımızı söylememiz imkansız hale gelmeli değil mi sevgili Life is Strange yazarları? Tabii en sonunda taşınacağımızı söylüyoruz, Chloe bunu zaten birkaç gündür bildiğini, son günlerini mutlu ve eğlenerek geçirmek için uğraştığını söylüyor. Bu sırada da Chloe'nin başı okulda küçük bir belaya girmiş, onu öğreniyoruz. Bu durum, Chloe'nin hayatını birazcık etkileyecek olan ilk küçük adım tabii.
Eğer her şeyi didik didik ederseniz en fazla 1 saat içerisinde bitirebileceğiniz bu bölüm, muhtemelen Chloe'nin yaşayabileceği en kötü olay ile bitiyor. Max ve Chloe evde tam taşınma mevzusunu konuşurken kapı açılıyor ve Chloe'nin annesi, polisler ile eve geliyor ve ben o anda tamamen gerçek dünyadan kopuyorum. Çünkü Max'ın taşındığı günün, aynı zamanda da Chloe'nin babasının öldüğü gün olduğu tamamen aklımdan çıkmıştı. Kapı açılır açılmaz, ilk sezonda Chloe'nin yaşadıkları, Life is Strange: Before the Storm içerisinde başımızdan geçen her şey gözümün önüne geldi.
Bir noktadan sonra her şey iyice kötü bir hal alıyor.
Life is Strange: Before the Storm - Farewell; Chloe, annesi ve Max'ın göründüğü bir cenaze sahnesi ile devam etti, Max kısa bir süre sonra ayrıldı çünkü taşınıyorlar, en sonda da Chloe'yi odasında tek başına, Max tarafından bırakılan bir ses kaydıyla birlikte görüyoruz. Aslında hiçbir şey tamam değil de, hadi tamam diyelim ama siz vicdansız mısınız kardeşim? Max'ın annesi ve babasına sesleniyorum. Aile dostlarınızdan birisi hayatını kaybetmiş, Chloe yetim kalmış, cenaze günü mü taşınıyorsunuz? Tamam Max daha 12-13 yaşında ama tek bir söz edemiyor mu annesine veya babasına? Gitmeyelim diyemiyor mu?
Life is Strange: Before the Storm - Farewell, oyunun tüm evrenini çok güzel bir şekilde toparlayan, beni yine gözü yaşlı bırakan bir bölüm olmuş. Önceki bölümlerde ve hatta birinci sezondaki Chloe'yi daha iyi anlayabiliyorum bu sayede. Zaten bu oyunun önceki bölümlerinde de bahsetmiştim, şimdi tekrar söylemek istemiyorum çünkü muhtemelen rahatsız olurum, bu oyun genel olarak benim kişisel hayatımdan parçalar da sunuyor bana. Kendi yaşamımı farklı bir seviyede, farklı bir bakış açısında görmek zaten beni en baştan etkiliyor.
Elveda.
Life is Strange: Before the Storm - Farewell ile muhtemelen son kez Max ve Chloe karakterlerini gördük. Eğer oyunun ikinci sezonunda Chloe de olacaksa, bence bir problem yok çünkü bu kızın hikayesini sonuna kadar oynamak istiyorum. Doğumundan başlayıp, ölümüne kadar süren, karakterin hikayesini anlatan bir oyun olsa, binlerce lira olsa bile kesinlikle satın alırım, şu an o haldeyim. Bana soracak olursanız, ilk sezondan sonra, Life is Strange: Before the Storm ile Chloe karakteri gerçekten hak ettiği ilgiyi gördü. Eğer bu oyun olmasaydı şu an kesinlikle bu oyunun evreni inanılmaz zayıf olacaktı.
Açıkçası bu yazıyı nasıl toparlayacağımı bilmiyorum. Burada oturup bir 1000 kelime daha yazmak istiyorum bu bölüm hakkında. Beni ne kadar etkilediğinden bahsedebilirim, bölümü en ince ayrıntısına kadar tekrar anlatabilirim ama sanırım yapmaya gerek yok. Halihazırda uzun olan bu yazımı daha da uzatmak istemiyorum, ayrıca geriye kalan duygularımı da sanırım kendi içimde yaşasam en uygunu olacak. Bana soracak olursanız, bu bölümü kesinlikle oynamanız, deneyimlemeniz gerekiyor. Eğer bu markanın evrenini sevdiyseniz, daha önce ilk sezonu veya bu oyunun diğer bölümlerini oynadıysanız, Farewell kesinlikle çok güzel bir final koyacaktır tüm bunlara.
Not: Artık inceleme yazılarımızda puan vermeyeceğiz. bu yüzden artık bizlerden puan beklemeyiniz. Kısa bir süre sonra sitemizde bir değişikliğe gideceğiz ve o değişiklik ardından puanlı olmayan, daha farklı bir inceleme finali ile karşınıza çıkacağız. O gün gelene kadar da puan kullanmayalım dedik. Yavaş yavaş hem sizleri, hem de kendimizi alıştıralım bu duruma.
