Bundan seneler önce PlayStation 3 için çıkmasını beklediğimiz Until Dawn, sürpriz bir şekilde PlayStation 4 için tekrar duyuruldu ve sonunda PlayStation 4 için de çıkışını gerçekleştirdi. Bir an PlayStation 3 sürümü gibi duyurulup, hiç çıkmayacak sanmıştık fakat çıktı. Supermassive Games tarafından geliştirilen ve Sony Computer Entertainment tarafından dağıtımı gerçekleştirilen Until Dawn'ın en büyük özelliği oyun içerisinde "Kelebek Etkisi" adı verilen özelliğin bolca bulunması. Her neyse, biz lafı çok fazla uzatmayalım giriş paragrafında. Lafı uzatmak yerine direkt olarak incelemeye geçelim. Değil mi?
Çok mu Klişe Yoksa?
Until Dawn bir korku/gerilim oyunu. Tabii içerisinde interaktif drama ögeleri ve aksiyon/macera ögeleri de bulunmuyor değil fakat odak noktamız korku ve gerilim. Şimdi odak noktamız korku ve gerilim olunca ne kadar orijinal bir senaryo çıkartabilirsiniz? 10 arkadaş ıssız bir dağ evine gidiyor. Kötü bir şaka ile beraber bu 10 arkadaş arasından 2 arkadaş (Kız kardeşler) kayboluyor. Bu olayın 1. yıl dönümünde geriye kalan 8 arkadaş tekrar o dağ evine gidiyor ve güzel vakit geçirmenin yollarını arıyorlar. Buraya kadar aslında oyunun senaryosu oldukça basit bir yapıya sahip. Bir de oyun içerisinde kelebek etkisi özelliği ve kötü bir karakter eklenince... Senaryo değişiyor mu diyecektim? Hayır. Senaryo klişeliğini koruyor fakat merak etmeyin. Senaryonun klişe olması oyunun kötü olduğu anlamına kesinlikle gelmez. Sanırım bu durumun en iyi örneği The Last of Us olabilir.
Until Dawn'ın senaryosunu destekleyen en büyük özellik bahsettiğimiz bu kelebek etkisi. Bu özellik sayesinde oyun içerisinde attığımız her adım, verdiğimiz her karar oyunun gelişmelerine ve finaline etki edebiliyor. Öyle ki oyun içerisinde hangi karakterlerin ölüp, hangi karakterlerin hayatta kalabileceği de bu kelebek etkisine bağlı. Kelebek etkisi haricinde Until Dawn'ın senaryosunu bir de karakterlerin detaylı yapısı etkiliyor. Aslında oyunu değil de, sizin gözünüzdeki senaryoyu etkiliyor demek daha doğru olacak. Bunun haricinde oyunda bulunan 8 karakterin de kendine has özellikleri bulunuyor. Bazı karakterler kıskanç olabilirken, bazı karakterler ise daha kahramanca hareket edebiliyor. Ayrıca oyun içerisindeki her karakter arasında az çok bir bağ da bulunuyor. Hem bu bağlar, hem de karakterlerin kendilerine has özellikleri birleşince Until Dawn'ın o klişe senaryosu eğlenceli olmaya başlıyor işte.
Until Dawn'ın senaryosundan bahsetmeye biraz daha devam edelim. Daha doğrusu senaryoyu destekleyen ögelerden bahsedelim. Kelebek etkisinden bahsettik, karakterlerin kendilerine has yapılarından bahsettik, peki sırada ne var? Kehanet taşları. Evet, kehanet taşları. Şuan Until Dawn'ı oynamış olan oyuncu varsa büyük bir ihtimalle bu söylemime gülmüştür çünkü o şeylerin adı aslında kehanet taşları değil. Fakat bir türlü aklıma gelmedi asıl adı arkadaş. Neyse, 5 adet farklı kehanet taşı kategorisi bulunuyor. Ölüm, kılavuzluk, kayıp, tehlike ve kısmet ismi verilen bu totemleri (Evet, şuan oyunu açıp ismine bir bakayım dedim.) oyun içerisinde herhangi bir yerde bulabiliyoruz. Bu totemler bizlere gelecekte yaşanabilecek olayların sadece 1-2 saniyesini gösterebiliyor. Bu sayede daha dikkatli adımlar atabiliyoruz. Ayrıca tüm totemleri topladığımız zaman geçmişte yaşanan bir olayı tüm çıplaklığı ile dinleyebilir bir hale geliyoruz.
Until Dawn içerisinde totemler haricinde bir sürü toplayacak şeyimiz bulunuyor. Tüm bu toplanabilir eşyalar tabii ki oyunun arka planda kalan senaryosunu aydınlatıyor. Şöyle bir saydığımız zaman oyun içerisinde totemler dahil 109 adet toplanabilir eşya bulunuyor. Toplanabilir eşyalar haricinde bir de oyunun ara yüzünden kelebek etkisi özelliğinin nelere yol açtığını görebiliyoruz ki bu oldukça güzel düşünülmüş bir özellik. Bu ara yüzde ise 22 adet kelebek etkisi kaydı bulunuyor. Tabii bu kayıtların içerisinde 1'den fazla kayıt bulunuyor. Yani önümüzde bolca seçenek var diyebiliriz.
Oynanış Tam Benlik Be!
Ben genelde film tarzı oyunları oynamayı çok severim. Mesela Beyond: Two Souls ve Heavy Rain. Until Dawn da tam böyle bir oyun. Neden anlayamıyorum fakat insanlar bu tür oyunları pek beğenmiyor. Neyse, oyundaki karakter yönlendirmesi bana biraz ilginç geldi diyebilirim. Yani bu tür oyunları bayağıdır oynamadım fakat kontrollerin bu kadar zor olacağını da pek tahmin etmemiştim. Oyuncu yönünde kontroller biraz sıkıntılıyken oyun içerisindeki karakterimiz de kontrollerde sıkıntı çekiyor gibi görünüyor çünkü oyun içerisinde insancıl bir dönüş yapamıyor karakterler. Tık diyorsun sağa, tık diyorsun sola dönüyorlar. Aynı şekilde yukarı aşağı bakma mevzusu da pek bir sıkıntılı geldi bana. Yani karakterlerin yukarı veya aşağı bakmalarını sağlamak pek bir zor. Neden diye soracaksınız, cevabım "bilmiyorum" olacak.
Kontrolleri bir yana atalım, biraz da oyunun korku ögelerine bir el atalım. Oyunda genel olarak bir korku havası yok. Onun yerine bol bol gerilim basılmış durumda. Bu gerilim havası yanında arada sırada "jumpscare" dediğimiz sahneler ile de karşılaşabiliyoruz ve bu sahneler gerçekten sizin kalbinizi ağzınıza getirebiliyor. Zaten uzun zamandır genel olarak içerisinde sürekli korku olan bir oyun da oynamadık. Until Dawn'dan da böyle bir şey beklemiyorduk bu yüzden. Ayrıca oyun içerisinde bu korku ve gerilim ögelerine bağlı olduğunu düşündüğüm bazı sahneler bulunuyor. Bu sahnelerde oyunun kötü karakterini görebiliyoruz. Bu sahneler bazen gözümüzün içine sokulurken, bazen de o kadar arka planda kalıyor ki, fark ettiğiniz zaman gerçekten korkuyorsunuz. Zaten pek korku oyunu sevmem, görünen o ki bu gece uyumak biraz zor olacak.
Until Dawn'ın asıl olarak 3 farklı sonu bulunuyor fakat bu 3 sonu neredeyse 100 farklı şekilde görebiliyoruz. Kulağa oldukça çok hoş geliyor değil mi? İşte bu yüzden oyunu onlarca kez baştan başlayıp bitirebiliriz. Zaten farklı olaylar görmek istiyorsanız başka çareniz yok çünkü oyun içerisinde sizin kontrol edebileceğiniz bir kayıt sistemi bulunmuyor. Yani siz, "Dur şurada şu karakteri öldüreyim de, olmazsa kayıt dosyasını geri yükler devam ederim." diyemiyorsunuz. Eğer o karakter öldüyse, ölü kalacak. Geçmiş olsun. Neyse, bahsettiğimiz bu final sahnelerinde o kadar fazla çeşit var ki, o sahnelerde 8 karakteri de sağ olarak görebiliyoruz veya 8 karakteri de ölü olarak görebiliyoruz. Her şey sizin seçimize bağlı.
Until Dawn'ın oynanışı ve senaryosu oldukça güzel bir şekilde işliyor ve destekleniyor. Aslında artık oynanış için diyebilecek bir şeyimiz yok çünkü oynanış minimum düzeyde. Daha önce de dediğimiz gibi Until Dawn, Beyond: Two Souls ve Heavy Rain tarzında. Oyun içerisindeki "Quick Time Event" denilen bölümler oldukça eğlenceli bir şekilde işliyor. Eğer bu tuşları kaçırırsanız da sonucu ağır olabiliyor. Bazen de hiç etkilemiyor. Oynanış içerisinde aslında kontrollerden başka büyük bir kusur bulunmuyor diyebiliriz.
İşte Bu Olmadı!
Until Dawn senaryosu, senaryoyu destekleyen ögeleri ve oynanışı ile birlikte kusursuz bir oyun. Tüm bunların içerisinde oyunun başarılı grafikleri de girince aslında Until Dawn kusursuz bir oyun gibi duruyor fakat küçük bir kötü nokta var. Until Dawn'ın FPS değeri en fazla 30 olabiliyor. Eğer bu FPS değeri 30'da sabit kalabilse aslında hiç problem olmayacaktı fakat oyunun FPS değeri ne yazık ki hiç stabil değil. Zaman zaman 20 FPS, zaman zaman 15 FPS, zaman zaman ise 30 FPS oynadığım zamanlar oldu oyunu. Stabil olmayan bu FPS değeri ile oyundan hiç zevk almadığımı belirtmeliyim. Aslında oyunun çıkış haftasında bu problemleri düzeltecek bir güncelleme gelir sanmıştım fakat ne yazık ki ne Sony'den ne de oyunun geliştirici ekibinden bu yönde hiçbir açıklama yapılmadı. Sanıyorum ki oyunun en büyük eksiği, hatta tek eksiği kötü performansı.
Bahsettiğimiz bu kötü performansın sebebi tabii ki optimizasyon fakat oyunun muhteşem grafikleri de büyük pay sahibi. Until Dawn'ın grafikleri son zamanlarda gördüğüm en iyi grafikler diyebilirim. Zaten PlayStation 4'e özel bir yapım olunca herkes bu şekilde yüksek kalitede grafikler bekler. Ne de olsa cross-platform bir oyun değil. Grafiklerin ve performansın haricinde oyunun sesleri ve ses efektleri de oldukça başarılı. Özellikle oyunun başlarında kullanılan o müzik beni kendisine aşık etti diyebilirim. Bahsettiğim o müzik haricinde oyundaki ses efektleri de kusursuz sayılır fakat "jumpscare" diye tabir ettiğimiz o sahnelerde anlamsızca neredeyse 2 katına çıkan ses düzeyini henüz anlayabilmiş değilim. Neredeyse ev yıkılacaktı arkadaş...
Son olarak bir de sanırım animasyonlardan bahsetmek istiyorum. Oyundaki animasyonlar, özellikle yüz mimikleri inanılmaz. Daha önce oyunun ana menüsündeki karakterlerin yüz animasyonlarını görmüştüm, hafiften bir etkilenmiştim fakat oyun içinde bu kadar detaylı olmaz diye düşünüyordum. Fakat oyun içerisinde o ekrandakinden katlarca daha detaylı yüz animasyonları bekliyor bizi. Benim bile yüz mimiklerim bu kadar detaylı değil be. Karakterlerin yüz animasyonları haricinde yürümeleri, koşmaları ve diğer el kol hareketleri de oldukça güzel. Fakat kötü bir nokta var ki, o da karakterlerin merdiven inerken veya çıkarken robot gibi hareket etmesi. Grand Theft Auto V üzerinden gitmek istiyorum, o oyunda merdivenlerden inme ve çıkma animasyonları oldukça yumuşak geçişlere sahip ve gerçekçi. Fakat Until Dawn'ın bu animasyonları çok robotik. Ayrıca bazı sahnelerde animasyonlar arası ani geçişler de bulunuyor. Bu da rahatsız edici bir nokta.
Genel olarak Until Dawn'ın grafikleri kusursuz. Fakat iş seslere, animasyonlara ve performansa gelince mutlaka bir pislik çıkıyor. Mesela seslerde bir ayarsızlık baş gösteriyor. Animasyonlar ise yer yer ani geçişler yapabiliyor ve çok robotik mekanizmalara sahip olabiliyor. Performans ise içler acısı. Supermassive Games, PlayStation 4 için oldukça güzel ve başarılı bir oyun yapmış fakat görülen o ki performans konusu üzerinde pek durmamışlar. Bizler PC platformundaki 5 FPS değerine sahip Batman ile dalga geçiyorduk; 20 FPS değerine sahip Until Dawn ile karşılaştık...
Alalım mı Yani?
Until Dawn oldukça detaylı ve başarılı bir korku/gerilim oyunu. Gerek karakterleri olsun, gerek grafikleri olsun, gerek sesleri olsun benzersiz bir yapıt. Fakat bu güzel oyunun tüm güzelliğini bozan bir nokta var ki, o da oyunun performansı. Dediğim gibi oyun 30 FPS değerinde stabil olarak çalışmıyor. Zaman zaman 15 FPS değerine bile ulaşabiliyor. Durum böyle olunca hem göz yorucu oluyor, hem de zevk alamıyoruz açıkçası. Until Dawn umarım gelecek güncellemeler ile bu performans sorununun üstesinden gelebilir. Aksi taktirde Sony bu kadar güzel bir PlayStation 4 oyununu göz göre göre çöpe atmış olacak.
[inceleme]
